Prolog

Prolog

~*~

Pewna brunetka przechadzała się słonecznym dniem po ruchliwych ulicach jej rodzinnego miasta, Buenos Aires. Nie przeszkadzał jej tłum ludzi. Ona myślała o pewnym ważnym momencie z jej życia i nic nie mogło jej w tym przeszkodzić. Rozmyślała nad pewnym dniem, który odmienił jej całe życie. Pamięta go jakby to było wczoraj. Dzień, w którym on uklęknął przed nią i powiedział już dobrze znaną jej formułkę "Czy uczynisz mi ten zaszczyt i wyjdziesz za mnie?". Ona oczywiście  się zgodziła. Chłopak założył jej na palec przecudny pierścionek. Brunetka nie mogła w to uwierzyć, że mija już pół roku od tamtego pamiętnego zdarzenia. Nie może tego pojąć, że już za dwa tygodnie jej życie w końcu stanie się idealne z idealnym mężczyzną u jej boku. Już po tych czternastu dniach stanie w białej sukni na ślubnym kobiercu. Wszystko już zostało zaplanowane i przygotowane. Sala wynajęta, msza zamówiona, wesele i ślub zapięte na ostatni guzik. Sukienka i welon już na nią czekają u przyjaciółki. Garnitur pana młodego u jego przyjaciela. Teraz brakuje już tylko jednego. Tego dnia, tej godziny, tej chwili, w której mówi się wszystko znaczące "tak" lub "nie". Czuła się najszczęśliwszą kobietą na świecie. Akurat szła przez park w Buenos Aires. Napawała się teraz tą chwilą, kiedy jej twarz oświetlało prześliczne słońce, śpiewem ptaków, które słodko pieściły jej uszy, lekkim podmuchem wiatru, który rozwiewał jej piękne i długie włosy. Nagle poczuła ból. Słońce znikło, a razem z nim ptaki i wiatr. Nie rozumiała co się dzieje i spojrzała delikatnie ku górze. Ujrzała tam przystojnego bruneta o prześlicznych piwnych oczkach.

- Bardzo cię przepraszam. Zagapiłem się i cię nie zauważyłem - powiedział zakłopotany chłopak.
- Nic się nie stało. Tylko upadłam - powiedziała z uśmiechem na twarzy dziewczyna, po czym wstała.
- Z rekompensaty może chcesz zaprosić się na kawę? Tu do kawiarni obok - zaproponował po przyjacielsku dziewczynie.

- Bardzo chętnie. I tak nie miałam żadnych planów - odpowiedziała na zaproszenie chłopaka.

Brunet się słodko do niej uśmiechnął i pokierowali się razem w stronę "Café en Francés".

~*~

"Café en Francés" - Kawa po francusku

~*~

Mam nadzieję, że się podoba. Prolog jak prolog taki zwyczajny. To miał być początek do wielkiej historii o miłości. Kocham moich czytelników, a to jest dedykowane mojej siostrzyczce Kasi Verdas, która miała dzisiaj kolejną część egzaminu (Mam nadzieję, że masz 100% :D). Kasiu czy nie przypomina Ci to jakąś historię. Co prawda tamto nie było w parku, ani ta dziewczyna nie miała narzeczonego ale tak trochę :D. Kocham Cię Kasiu <333333 I kocham wszystkich tych, którzy to czytają <333333

Buziaczki :******

Kama